Hoog bezoek vanavond in een volle Rotonde van de Brusselse Botanique. Bij wie de naam Matt (M.) Ward niet onmiddellijk een belletje doet rinkelen, moet niet enkel dringend zijn oor te luisteren bij zijn uitgebreid solo repertoire van dit indie en americana icoon. Twaalf albums heeft hij al op zijn conto, maar ook talrijke samenwerkingen met andere grootheden. Het legendarische, drie uur durende marathon concert met de supergroup Monsters Of Folk, op het Crossing Border festival in Antwerpen, staat nog steeds in ons muzikaal geheugen gegrift als één van de meest legendarische concerten ooit. M. Ward deed toen samen met zijn kompanen Jim James (My Morning Jacket), Conor Oberst (Bright Eyes) en Will Johnson (Centro-matic) een volle Arenberg uit zijn zetels veren. We doen er zelfs nog een schepje bovenop met zijn heerlijke samenwerking met actrice Zooey Deschanel in The She & Him, Neco Case, Cat Power of Beth Orthon.

Vanavond is hij echter op tour met zijn laatste album dat perfect in dit seizoen past, “Think Of Spring”. Of moet het twee albums zijn? Want in de optreden-loze Corona periode zat M. Ward alles behalve stil en nam hij zelfs nog een tweede album “Migration Stories” op en zit er vandaag een derde “Railroad Cadences and Melancholy” in de lift. Stof genoeg voor een uitmuntende setlist en M. Ward houdt meer dan zijn woord. Ward is bovendien een getalenteerde gitarist-fingerpicker, die heel organisch klinkt door de open gitaarstemmingen die hij gebruikt en de piano op het podium beroert hij eveneens met fluwelen handen.

Matt heeft een speciale band met Brussel vertelt hij ons en hij is niet vergeten dat het label 62 TV Records hem lanceerde met zijn eerste solo album “Duet for Guitars #2”, tweeëntwintig jaar geleden. Een zeer eervolle vermelding dus, maar ook het publiek is razend enthousiast en Ward bedankt bijna na elke song zijn fans met een plechtige, bijna devote groet met samengevouwen handen en gesloten ogen. Dat dit zeer gemeend was bleek overduidelijk, want M. Ward keerde maar liefst tweemaal terug voor een uitgebreide bisronde en wierp zelfs de vraag in de zaal “Is there a piano player in the room?”. Tot zijn en onze grote vreugde beklom de jonge Margo uit Brugge het podium en na een korte oefensessie begeleidde ze Ward op een aanstekelijke pianotune in de afsluiter “Rollercoaster”, een hemels en onvergetelijk moment dat dit magisch concert een vijf sterren status doet verdienen. En M. Ward strooide vanavond met magische momenten en speelde zelfs letterlijk tot bloedens toe, toen hij gebeten werd door een gitaarsnaar tijdens een vurig gestrumd “Rave On”, een vertraagde, cover van het rockende Sonny West nummer, dat vandaag een beetje minder West Coast feel meekrijgt, maar wel opgeluisterd wordt met warme bottleneck slides. Ward weet wel weg met gecoverde nummers. Zo komt hij heel origineel en ambient-jazzy uit de hoek met “Let’s Dance” van de helaas overleden David Bowie en vertedert hij alle harten met een druppelende pianotoets in het droeve maar tegelijkertijd moedige verhaal in “The Story of an Artist”, geleend van Daniel Johnston. The piano weeps maar hartenbreker van de avond is het met raspende, gebroken Louis Armstrong stem gezongen en amoureus getokkelde “Fuel For Fire”, dat tevens mag genieten van een breekbaar met mondharmonica aangeblazen intro.

M. Ward is een klasse gitarist, dat bewijst hij al van bij de start van de show met de schitterend in elkaar verweven instrumentals, het gouden oudje uit 1999 “The Crooked Spine” en “Duet for Guitars #3”, maar hij is een man van veel talenten. Hij dekt ons af en toe ook dicht met een warm jazzy-bluesy dekentje tegen de voorjaars koude, zoals in “Eyes On The Prize”, of tovert een glimlach op ons gezicht in het grappig verhalende “I Get Along With You Very Well” uit zijn laatste album, waar iemand zichzelf moed inpraat om zijn liefdesverdriet te verbijten. De zomerse publiekslieveling “Chinese Translation” mag natuurlijk niet ontbreken en wordt vurig meegezongen en we flitsen stomend terug naar een Monsters Of Folk verleden, waar Ward zijn grote liefde betuigt voor treinen in “The Sandman, The Brakeman and Me” en letterlijk bij monde ons Belgisch en Europees spoorwegnet in de bloemetjes zet.

“And the Sandman’s is waiting to deliver me my dream, today” zingt M. Ward. Voor ons is deze droom vanavond letterlijk uitgekomen. M. Ward zag, kwam en overwon of liever, overrompelde moeiteloos al onze harten, een artiest om U tegen te zeggen, meer dan de moeite waard, Matt Ward.

Yvo Zels

Setlist:

The Crooked Spine + Duet for Guitars #3 / Eyes on The Prize /One Hundred Million Years / I Get Along With You Very Well / Chinese Translation / Fuel for Fire / Rave On / Poor Boy, Minor Key / The Story of an Artist / Vincent O’Brien / Unreal City / I’ll be Yr Bird / Lullaby + Exile / Poison Cup - bis 1- Sad, Sad Song / The Sandman, The Brakeman and Me / Outta my head - bis 2 - Let’s Dance / Migration of Souls / Rollercoaster